رجزخوان‌های نوجوان روی صحنه | هوا بوی غم گرفته است
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۲۱۴۵۵
همشهری آنلاین - فرید عرب امینی: آنها خالصانه ایفای نقش کرده و همین رنگ و بوی خدایی به نمایش‌شان داده است. همه‌شان دانش‌آموزان همین منطقه هستند و توسط کانون کهربای تعزیه برای شبیه‌خوانی انتخاب شده‌اند. ۲۰ نفری می‌شوند. قرار است به غیر از منطقه خودمان در دیگر مناطق شهر تهران نیز برنامه اجرا کنند. امروز هم تعزیه حضرت علی اکبر(ع) برگزار می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
تعزیه حضرت علی اکبر(ع)بوستان گلزار شلوغ است. تعداد قابل توجهی از هم‌محله‌ای‌ها برای تماشای تعزیه آمده‌اند. به زحمت صندلی خالی پیدا می‌شود. کنار دست‌مان خانمی همراه با دخترش آمده است. دخترک ۵ـ ۶ ساله به نظر می‌آید. اسمش آیداست. برای نخستین بار تعزیه می‌بیند و شوق خاصی دارد.
رجزخوان‌های نوجوانقرار است ساعت ۳ تعزیه اجرا شود. اما تا مردم بیایند و برنامه نظم بگیرد نیم ساعتی طول می‌کشد. صدای همهمه مردم با صدای شیپور و طبل قطع می‌شود. چند دقیقه‌ای موسیقی تعزیه شنیده می‌شود. مخالف‌خوان‌ها یکی یکی روی سن می‌آیند. لباس‌های قرمز به تن دارند. یکی‌شان رجزخوانی کرده و دور سن می‌چرخد. صدای رسای او با طنین طبل شور خاصی به برنامه می‌دهد. جوانک دیگری در پوشش لباس سبز وارد معرکه می‌شود. نقش امام حسین(ع) را بازی می‌کند. او با خواندن اشعاری که بوی غربت می‌دهد، زبان حال امام را می‌گوید و فریاد بی‌کسی سر می‌دهد.
مجلس بی‌ریاست
مجلس بی‌ریایی است. سوز صدای شبیه‌خوان امام حسین(ع) همه را به گریه می‌اندازد. اینجاست که تعزیه‌خوان حضرت علی اکبر(ع) وارد میدان می‌شود. چند قدمی راه می‌رود. تا به اصطلاح پدر قد و بالای او را نظاره کند. موسیقی تعزیه همچنان نواخته می‌شود. حضرت علی اکبر(ع) جلو روی امام حسین(ع) می‌ایستد و اذن جنگ می‌گیرد.
امام شرط جهاد را گرفتن اجازه از مادر تعیین می‌کند. جنگی نمادین در می‌گیرد. مخالف‌خوان می‌خواند: «ای شبیه نبی‌ای علی اکبر/ وی تازه نهال باغ حیدر/ تا چند به عرصه‌گاه میدان/ تازی تو سمند همچو گردان/ باز آمده‌ام که گل بکارم/ داغت به دل حسین‌گذارم».
صدای برخورد شمشیرها و صدای شیپور، واقعه کربلا را تداعی می‌کند. همه ساکت و محو تماشا هستند. بعد هم صحنه شهادت حضرت علی اکبر(ع) اجرا می‌شود. گریه شبیه‌خوان امام حسین(ع) بالای سر پسر، اشک زن و مرد را به دیده می‌آورد. بعد هم می‌خواند «علی جانم تو به من نظر نداری/ مگر از دل پدرت خبر نداری/ پسرم به رفت از دست/ به خدا کمرم ز داغ بشکست/ که خبر دهد به لیلا / که دگر پسر نداری». حزن و اندوه فضا را پر می‌کند. حتی اشقیاخوان هم آهسته گریه می‌کند. صدای ناله مردم با صدای شیپور در هم آمیخته می‌شود.
«سعیده حیاتی» از اهالی خیابان درودیان است. می‌گوید از بنری که سر خیابان نصب بوده متوجه برگزاری مراسم شده است. حیاتی مراسم تعزیه را حفظ ارزش‌های آیینی عنوان می‌کند و می‌گوید: «برنامه جذابی بود. به‌خصوص که توسط نوجوانان اجرا می‌شد. این نمایش برای همسن و سال‌های خودشان تأثیرگذار است. تعزیه هنری است که از سال‌های دور در ایران اجرا می‌شده و هنوز هم در بعضی از نقاط ایران خیلی جدی به آن پرداخته می‌شود.»
«منصور اکبرزاده» بانوی سالمندی است که در محله شکوفه زندگی می‌کند. او می‌گوید که هر روز برای پیاده‌روی به بوستان گلزار می‌آید و متوجه برگزاری تعزیه شده است. اکبرزاده اشاره می‌کند این سنت قدیمی را دوست دارد و معتقد است که باید به آن بها داده شود. او ادامه می‌دهد: «من تحت تأثیر قرار گرفتم. با اینکه جوان بودند اما خیلی خوب اجرا کردند. با اینکه شاید خیلی امکانات نمایشی وجود نداشت اما خیلی خوب توانستند حس عاشورایی را منتقل کنند. این آیین باید زنده بماند. از قدیم‌الایام تعزیه جایگاه ویژه‌ای در بین مردم داشت. متأسفانه با نوآوری‌هایی که در مراسم عزاداری ایجاد می‌شود این هنر روز به روز کمرنگ‌تر می‌شود.»
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۴ در تاریخ ۱۳۹۵/۰۷/۲۷
کد خبر 775079منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: حضرت علی اکبر ع امام حسین ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۲۱۴۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگداشت اکبر زنجان پور و دو جای خالی
حمید سمندریان که با شوق فراوان نظاره‌گر کار دانشجویان خود بود، استعداد و توانمندی این دانشجو را کشف کرد و اول بار در نمایش «نگاهی از پل» با او همکاری کرد. اکبر زنجان‌پور در این نمایش به عنوان استعدادی درخشان ظاهر شد و این اولین گام‌های او در جاده موفقیت بود.
به گزارش ایسنا، این خاطره به دهه ۵۰ بازمی‌گردد و حالا دانشجوی سابق قرار است همزمان با زادروز استاد خود و در مراسمی که کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار می‌کند، تقدیر شود.
دانشجوی سابق اما سال‌هاست که خانه‌نشین است و شرایط را برای به صحنه بردن اثری تازه، مناسب نمی‌داند.
هرچند نسل جدید تماشاگران تئاتر نتوانسته‌اند هنرنمایی زنجان‌پور را روی صحنه ببینند، اما قدیمی‌های تئاتر نمی‌توانند حضور تاثیرگذار و استعداد شگرف او را در نمایش‌های «نگاهی از پل» و «ملاقات بانوی سالخورده» فراموش کنند
شاید اولین بازی حرفه‌ای او در تئاتر در نمایش «نگاهی از پل» بود که در کنار سوسن‌فرخ نیا به عنوان یکی دیگری از دانشجویان مستعد دانشکده هنرهای زیبا درخشید و بار دوم بود که خود را به عنوان استعدادی غیرقابل انکار اثبات کرد؛ در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» نوشته فردریش دورنمات و کار حمید سمندریان. او در آن نمایش نقش آالفرد ایل را بازی کرد که یکی از کارکترهای مهم نمایشی است و تفاوت سنی زیادی با آن داشت.
به انگیزه این تجلیل و به یاد حمید سمندریان، بخشی از صحبت‌های او را درباره زنجان‌پور مرور می‌کنیم:
«زنجان‌پور بسیار قابل قبول و باورپذیر بازی کرد. هرچند که آالفرد ایل از سن او دور بود ولی او نقش را به خوبی درک کرد. من استعداد زنجان پور را در کلاس‌های دانشگاه شناختم. زمانی که شاگرد من بود، او را در اجراهای دانشگاهی دیده بودم و هیجان‌ها و انرژی‌های او را می‌شناختم. همان طور که در «نگاهی از پل» قدرت و انرژی خود را به نمایش گذاشت، در «ملاقات بانوی سالخورده» نیز به درونیات و عمق آلفرد ایل پی برد. دو نقش متفاوت و با بازی فراموش‌نشدنی زنجان‌پور. من برای رسیدن او به آلفرد ایل هیچ گونه درگیری نداشتم. زنجان‌پور به شدت خودش را متمرکز کرده بود تا به نقش برسد و آن طوری که من می‌خواهم بازی کند. او هم در بیرون و هم در درون به نقش رسید و خودش را هماهنگ کرد و به روح لحظه به لحظه نقش مسلط شد.
اما بخت با تماشاگران دهه هشتاد هم همراه بود تا یک بازی به یادماندنی دیگر از زنجان‌پور ببینند؛ در نمایش «شب هزار و یکم» به نویسندگی و کارگردانی بهرام بیضایی. نمایشی که در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و در سه اپیزود گوناگون، نگاهی تازه به هزار و یک شب داشت. زنجان‌پور با همراهی مژده شمسایی و ستاره اسکندری در اپیزود دوم این نمایش بازی کرد تا برای تماشاگران نسل‌های بعدی تئاتر نیز خاطره زیبای دیگری از بازی‌های خود بسازد.
حالا این بزرگداشت همزمان با زادروز استاد او در خانه هنرمندان ایران، روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه برپا می‌شود. حمید سمندریان، استاد او سال‌هاست که از دنیا رفته و بهرام بیضایی نیز به دلیل دوری از وطن، نخواهد توانست در این برنامه شرکت کند و این بزرگداشت با دو جای خالی همراه می‌شود.
بزرگداشت زنجان‌پور به کوشش کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران، ساعت ۱۷ روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
انتهای پیام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند